Fioletowy żywot ~To jest naprawdę mocna farba -,-

Śniadanie skończone...
- Hej mamy dzisiaj zastępstwo...
- Co ? Violet do islamu pojechała, czy co ?
- Dokładnie tak.
Rzuciłam tacką w kolesia za mną i wyszliśmy ze stołówki. Powolnym krokiem podeszliśmy do pokoi.
-To do zobaczenia na lekcji...
Wbiegłam na schody i znowu prosto do swojego pokoju. Chwyciłam klamkę i wparowałam do pomieszczenia. Catty leżała brzuchem do góry. A Blue oglądała coś na laptopie.
- Co tam?
- Eee... Nic... Szkoda że Violet nie ma...
- Wy też miałyście z nią lekcje?
- No ba...
- To teraz wiecie jak mniej więcej wygląda moje życie.
Wskoczyłam na łóżko i wyciągnęłam telefon. Wybrałam numer Jake i czekałam.
- Hejo!
- Carmel?! Jak tam ?
- No było na początku kiepsko, ale teraz może być...
- Macie dużo lekcji?
- Ku mojemu zdziwieniu mamy ich dosyć mało.
- Masz już przyjaciół?
- Jasne że mam.- Wysłałam mu zdjęci dziewczyn i osobne z Michaelem na huśtawkach.
- Niedługo cię odwiedzę...
- Serio?! No tak dyrektorki nie ma...
- Wybacz muszę kończyć, pogadamy wieczorem.
- Na razie.- Rozłączyłam się.
Dzyń! No i mamy lekcje... Heh ciekawe co na zastępstwie wymyślą... Zbiegłam na dół do sali. Usiadłam tym razem  trochę z tyłu, tak miejsce się zwolniło... Moja ławka była obok ławki Michaela. Do klasy wkroczyła pulchna kobieta o siwych włosach. Zajęła swoje miejsce przy biurku.
- To kto idzie do odpowiedzi ?
- Ja prze pani!- Wykrzyknął rudy.
- Dobrze zatem choć do tablicy...
Lekcje powoli mijała i nie ukrywam że zdarzyło mi się przysnąć... Obudziłam się pod koniec ostatniej z lekcji.
- Dobrze to jak czasem wampiry wyznają miłość?
- Skracając wieczny żywot innego wampira.- Krzyknęła cała klasa.
- Dobrze...
Ja bym nie chciała by ktoś mi w ten sposób wyznał miłość... Błagam tylko żeby się okazało że tak robiono kiedyś... Mogłam aż tyle nie spać... Ostatnio za często mi się to zdarza... Dzyń ! Wybiegłam z klasy.
- Gdzie ci się tak śpiesz?
- Co? Znaczy...
- Dobra co cię gryzie?
- Mnie nic...
- Powiedz o co chodzi...
- Po prostu się zamyśliłam pogadamy potem...
- Okej...
Wezmę szybki zimny prysznic. Może wtedy się ogarnę.

Per. Michael
Dobra nie wiem co ją gryzie... Podprowadziłem Carmel do łazienki i poczekałem na nią na zewnątrz.
- Hej jest jakiś szampon co by farbę zmazał bo ktoś mnie farbą ochlapał po głowie.
- Tak jest w tej szufladzie przy prysznicu.
- Okej mam dzięki.
Zacząłem szkicować w zeszycie rzeczy które przychodziły mi do głowy...  Wyszło całkiem nie źle ale nie powiem Carmel co konkretnie znalazło się na kartce.
- Cholera !
- Co jest?
Carmel wybiegła z łazienki w szlafroku prosto do pokoju. Czyli 1 piętro wyżej... Pobiegłem za nią na górę.  I zapukałem do drzwi.
- Carmel co się stało?
-  Poczekaj... Muszę się przebrać.
Po chwili otworzyła mi drzwi. Miała no sobie zwykły czerwony sweter. A kaptur zakrywał jej włosy.
- To co się stało?
- Wejdź dziewczyny mają jeszcze lekcje.
Usiadłem obok niej.
- Wiesz zawsze chciałam mieć fioletowe włosy. Tak jak każdy z rodziny będzie lub ma.
- Przynajmniej masz pasemka fioletowe...
- Miałam.
- Chcesz powiedzieć że...
- Tamte pasemka to była farba.- Odkryła kaptur pokazując swoje śnieżno białe włosy.
- Mi się podobasz taka jaka jesteś.